به مناسبت چهاردهم تیر سالروز اسارت سردار حاج احمد متوسلیانش حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار 24 آذر خود از دانشگاه علم و صنعت با اشاره به عکس حاج احمد متوسلیان که بر دیوار سالن نقش بسته بود، فرموده بودند: « من از نزدیک این سردار عالی مقام، جاویدنشان، حاج احمد متوسلیان را می‌شناختم و روحیه و کار و تلاش او را می‌دیدم. او یکی از برجستگان دفاع مقدس بود و به نظر من خواندن شرح حال این برجستگان، درسهای زیادی را به دانشجویان می‌آموزد. » منبع: http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=86853 باید حسین دم بزند از فضائلت آئینه ای اگر بگذاری مقابلت وقتی که تو به شیر خدا منتسب شدی تو اسوة زهیر و حبیب و وَهب شدی خورشیدی و به ظلمت این شام چیره ای بی‌خود که نیست تو قمر این عشیره ای جز بندگی ندیده کسی از تو سیره ای وقتی برای امر شفاعت ذخیره ای از تار و پود بیرق تو دستگیره ای چشم امید عالم و آدم به دست توست حتی نگاه آینه محو جمال توست فردا تمام عرش خدا زیر بال توست تنها بخواه، عالم هستی مجال توست ای آرزوی فاطمه: روحی لک الفدا
سرو رشید خوش قد و بالای علقمه ای آبروی آب، مسیحای عقلمه کرده ست خاک پای تو دریای علقمه تا پا بگیرد از دل صحرای علقمه چشم امید ماست به فردای علقمه ... میلاد ستاره بهشتی، سید و سالار شهیدان مبارک باد هوای عشق به سر دارم و دلی شیدا ز ازدحام ملائک به شادی آنها نمی تواند از این جام چشم بر دارد به آب،کشتی اربابمان شناور شد و قطره ما و تو دریای بی کران باشی تو باید اشهد ربانی اذان باشی خدایگان دل بیقرارمان باشی مدار شش جهتِ هفت آسمان باشی به روی دوش پیمبر همیشه جا داری چرا که حضرت عشقی و کربلا داری تو اختیار خدا گونه از خدا داری به یک اشاره ی چشم تو کربلایی شد
بخشی از فرمایشات امام خمینی (ره) در مورد روز پاسدار روز مبارک سوم شعبان المعظم، روز پاسدار است و روز تحقق پاسدارى از اسلام، از حقیقت، از مکتب الهى، روز تولد بزرگ پاسدارى که با خون خود و فرزندان و اصحابش مکتب را زنده کرد.(صحیفه امام، ج 12، ص 441 ) چه انتخاب خوبى است که روز ولادت حضرت سیدالشهدا(ع) روز پاسدار نامیده شده است. امیدوارم همانگونه که امام حسین(ع) با خون خود اسلام را زنده کرده، شما به تبعیت از او، انقلاب و اسلام را ضمانت نمایید. (صحیفه امام، ج 12، ص 441 - 442 ) اینک که پاسداران، این روز بزرگ پربرکت جاوید را روز پاسدار اعلام نمودهاند، مسؤولیتى بس بزرگ و تکلیفى بس عظیم را عهدهدار شدهاند، گویى آنان به یاد پاسداران عاشورا و انگیزه جانفشانیها و فداکاریهاى کربلا، این روز را انتخاب نمودند و نیکو انتخابى است و بزرگ مسؤولیتى. نیکو است که ادامه خون سرخ تشیع را تداعى مىکند و پر مسؤولیت است که انگیزه آن فداکارى و جانبازى آن چنان لطیفه الهى دارد که آن خون را «ثار اللَّه» و از مرزهاى حجب نور و ظلمت فراتر برده و از خودیها و خودبینیها پیراسته و به مرز «العبودیةُ جوهرةُ کنهها الرّبوبیة» رسانده و آراسته و دست ما از آن کوتاه است. لکن مأیوس نشوید و کوشش کنید تا به کوشش خویش رنگ اسلامى- الهى بیشترى دهید و به فداکارى خویش اخلاصمندتر باشید که بحمد اللَّه هستید (صحیفه امام، ج 14، ص 407 ) در سال 1311هجری شمسی در خیابان پانزده خرداد تهران متولد شد در کنکور رتبه 15 کشور رو کسب کرد در سال 1332 در رشته الکترو مکانیک دانشکده فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد. در دوره کارشناسی در دانشگاه تهران، شاگرد اول بود. از استاد خود مهدی بازرگان نمره بیست و دو (22) را در درس ترنو دینامیک دریافت کرد در ریاضیات و هندسه آنقدر توانا بود که حریفی نداشت. در درسهای آن روز رایانه آنالوگ جزو سخت ترین درسها بود که او از آن نمره 20 گرفت. با بورس شاگرد اولی در دانشگاه تهران برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در دوره کارشناسی ارشد (رشته الکتریسیته) در دانشگاه تگزاس و دکتری (رشته فیزیک پلاسما و الکترونیک) در دانشگاه برکلی تحصیل نمود. در یکی از موسسات پژوهشی بزرگ آمریکا استخدام و تا تیرماه 1344 که به همراه دوستانش به خاور میانه رفت، در این شرکت فعالیت داشت. ناگهان تمام موقعیت ، امکانات و پستهای خود را در آمریکا رها کرد و به جای شریک بودن در لذات و تمتعات مادی و رفاه انسانها ، شریک شدن در درد و رنج و مصیبت انسانهای محروم و ستمدیده را انتخاب کرد. در مصر سخت ترین دوره های چریکی و پارتیزانی را آموخت و به عنوان بهترین شاگرد این دوره شناخته شد. بقیش رو نمی تونم بگم وگرنه می فهمی همینقدر بگم که شخصیت عجیبی داشت دانشمند بود، بعد رفت چریک شد اما در عین چریک بودن نقاش بود و روحیه لطیف و عارفانه ای داشت در میدان نبرد مثل شیر می غرید و می جنگید اما وقتی به یک بچه کوچک که کنار خیابان گریه می کرد می رسید، چشمه اشکش شروع به جوشیدن می کرد، از ماشین پیاده می شد کودک را آرام می کرد و با دستمال خودش اشکهای او را پاک می کرد. این یک قسمت از مناجات های عارفانه اوست: " خوش دارم آزاد از قید و بندها درغروب آفتاب بر بلندای کوهی بنشینم و فرو رفتن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم و همه حیات خود را به این زیبایی خدایی بسپارم و این زیبایی سحرانگیز، با پنجه های هنرمندش با تار و پود وجودم بازی کند، قلب سوزانم را بگشاید، آتشفشان درد و غم را آزاد کنم، اشک را که عصاره حیات من است، آزادانه سرازیرنمایم، عقده ها و فشارهایی را که بر قلب و روحم سنگینی می کنند بگشایم . غم های خسته کننده ای را که حلقومم را می فشرند و دردهای کشنده ای که قلبم را سوراخ سوراخ می کند، با قدرت معجزه آسای زیبایی تغییر شکل دهد و غم را به عرفان و درد را به فداکاری مبدل کند و آنگاه حیاتم را بگیرد و من دیوانه وار همه وجودم را تسلیم زیبایی کنم و روحم به سوی ابدیتی که نورهای زیبایی می گذرد پرواز کند و در عالم آرامش و طمأنینه از کهکشانها بگذرم و برای لقاء پروردگار به معراج روم و از درد هستی و غم وجود بیاسایم و ساعتها و ساعتها در همان حال باقی بمانم و از این سیر ملکوتی لذت ببرم ." به نظر شما این دل نوشته یه چریکه یا یه عارف؟!
وقتی حسینی است تمام خصائلت
تعبیرهای ما همه محدود و نارساست
در شرح بیکرانی اوصاف کاملت
بی شک در آن به غیر جمال حسین نیست
ای کاشف الکروب عزیزان فاطمه
غم می بری ز قلب همه با شمائلت
در آستانة تو گدایی بهانه است
دلتنگ دیدن تو شده باز سائلت
با زورق شکستة دل سال های سال
پهلو گرفته ایم حوالی ساحلت
بی شک خدا سرشته تو را از گل حسین
سقای با فضیلت و دریا دل حسین
تو آمدی و روشنی روز و شب شدی
از جنس نور بودی و زهرا نسب شدی
در قامتت اگرچه قیامت ظهور داشت
الگوی بندگی و وقار و ادب شدی
هم چشمهای روشنت آئینة رجاست
هم صاحب جلال و شکوه و غضب شدی
باید که ذوالفقار حمایل کنی فقط
در هیبت و رشادت و جنگاوری و رزم
در دست تو تلاطم شمشیر دیدنی ست
فرزند لافتایی و شیر عرب شدی
بی شک تو صبح روشن شبهای تیره ای
تسخیر کرده جذبة چشم تو ماه را
عصمت دخیل تار عبای تو از ازل
قدر تو را کسی نشناسد در این مقام
ما را بس است وقت عبور از پل صراط
باب الحسین هستی و پرچم به دست توست
فردوس دل همیشه اسیر خیال توست
تو ساقی کرامت و لطف و اجابتی
این آب نیست زمزمه های زلال توست
ایثار و پایمردی و اوج وفا و صبر
تنها بیان مختصری از کمال توست
در محضر امام تو تسلیم محضی و
والاترین خصائل تو امتثال توست
فردا همه به منزلتت غبطه می خورند
باب الحوائجی و اجابت به دست تو
ای آفتاب روشن شبهای علقمه
داده ست مشک تشنة تو آب را بها
وقتی که چند موج علیل شریعه را
لب تشنة زیارت لبهات مانده است
آری نگفته ای به تمنای علقمه
امروز دستهای تو افتاد روی خاک
با وعده های مادرت آسوده خاطریم
این عطر یاس حضرت زهراست می وزد
از سمت کربلای تو ، سقای علقمه
و چشمهای پر از شوق رو به خدا
هوای این دل مجنون چقدر طوفانیست
چقدر شور تلاطم گرفته چون دریا
از آسمان خدا بوی سیب می آید
که برده هوش تمام اهالی دنیا
زمین شهر مدینه چو عرش اعلاء شد
نگاه خیره ی بالا به سمت خانه ی عشق
میان خانه دلی پر کشیده تا بالا
ببین دلی پدرانه تپید و شیدا شد
و مادرانه کسی گرم گفتن لالا
به روی دامن مادر حسین خوابیده
علی دوباره در آغوش خود قمر دارد
میان خانه ی خود دلبری دگر دارد
کرامت قدم نو رسیده باعث شد
که باز فطرس پر بسته بال و پر دارد
پیمبر از لب او شهد عشق می نوشد
ز ازدحام گدایان مجال حرکت نیست
شنیده اند دوباره علی پسر دارد
برای سوره ی کوثر شکوه فجر آمد
فقط خدا ز دل فاطمه خبر دارد
کنار مهد حسین آمده حسن امشب
شبی که نخل امید دلش ثمر دارد
پریده ایم به شوقی که آسمان باشی
مگر نگفته پیمبر حسین و مِنّی ، پس
بعید نیست که اصلا حسین باشی و بعد
تو آفریده شدی این و آن گرفتارت
تو آفریده شدی عشق این و آن باشی
قسم به کعبه ی شش گوشه ای که تو داری
تو سیدالشهدایی امام عاشورا
بعید نیست خداگونه جاودان باشی
خوشا به حال دل من که نعم الاربابی
تویی که جا به دلِ بی قرار ما داری
هزار عاشق و مجنون و مبتلا داری
تمام عرش خدا زیر پای تو چون که
و باید این همه مجنون کنار تو باشد
تو خلق میکنی و جان تازه میبخشی
فقط به عشق نگاه تو میزنم نفسی
تو اختیار نفسهای سینه را داری
زلال اشک دمت آب زندگانی شد
تویی که کشته ی اشکی و چشمه ها داری
قسم به عشق ز عشق تو دل خدایی شد
امام کرب و بلایی و مثل مهتابی
ز بوی سیب ، زمین ِخدا معطر شد
از آسمان خدا نور عشق تابیده
***مسعود اصلانی***
| Design By : Pichak |
نیلوفرانه فقط یه وبلاگ شخصی نیست بلکه هدیه ای ناقابله از طرف من برای همه دخترای پاک سرشت ایرونی. سفره کوچیکیه که من و تو می تونیم ثانیه هامون رو سر اون تقسیم کنیم. پس دعوت خالصانه من رو پذیرا باش و سفره معنویم رو با برکت وجودت آذین کن. دوست دار همه دخترای ایرونی- نیلوفر آبی5
