سالگرد روز افتخار آمیز 9/ دی / 88 رو به همه مردم باغیرت کشورمون،

بویژه شما دخترای بابصیرت ایرونی که اون روز گل کاشتین تبریک میگم.

من عاشورای سال گذشته به صورت اتفاقی گذرم به تهرون افتاد. اتفاقاً مسیرم

خیابونایی بود که آشوبگرها اونجا فعالیت می‌کردن و متأسفانه دقیقاً موقع

ظهر به اونجا رسیدیم. نمی‌تونم براتون بگم اون روز من چی دیدم و

چی شنیدم. همینقدر میگم که اونهمه حرمت شکنی رو هیچ وقت

 ندیده بودم و نشنیده بودم. داخل ماشین، پنج نفر بودیم و ووقتی

به خونه رسیدیم چشم گریه کردن نداشتیم. دوتا دختر بچه همراه ما

بودن که شب از ناراحتی، مثل ما خوابشون نمی‌برد. شکّه شده بودیم.

دلمون می‌خواست چندتا همدرد پیدا کنیم و باهم شروع کنیم به گریه کردن

(شما که می‌فهمین، آخه ما زنها بهترین راه تخلیه مون گریه است).

خلاصه سرتون رو درد نیارم این بغض توی گلوی ما مونده بود تا روز 9 دی.

واقعا گلی به جمال مردممون. خوب وقت شناسی کردن . خوبم حق شناسی کردن.

اون روز دل من و اطرافیانم حال اومد. دیدن اون جمعیت عاشق و مخلص

باعث شد غصه صحنه‌هایی که دیده بودیم برامون قابل تحمل بشه.

مطمئنم دل امام زمون هم از روز عاشورای اون سال خیلی گرفته بود

 و این جواب با حال مردم، مرهمی بود به دل امام مهربونی ها  که اون روز یه داغ به داغی که یزیدی ها به دلش گذاشته بودن اضافه شده بود.

دست مریزاد مردم ایرون.

ماشالله به غیرتتون.

جگرم حال اومد از اون همه غیرت و بصیرتتون.

سربلند باشین.

 

نوشته شده در پنج شنبه 89/10/9ساعت 9:46 عصر توسط نیلوفرآبی نظرات ( ) |